...
190 إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لآَیات لاِ ُولِی الأَلْبابِ
191 الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النّارِ
192 رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظّالِمینَ مِنْ أَنْصار
193 رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ
194 رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ
ترجمه:
190 ـ مسلماً در آفرینش آسمان ها و زمین، و آمد و رفت شب و روز، نشانه هاى (روشنى) براى خردمندان است.
191 ـ همان ها که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آن گاه که بر پهلو خوابیده اند، یاد مى کنند; و در اسرار آفرینش آسمان ها و زمین مى اندیشند; (و مى گویند:) بار الها! اینها را بیهوده نیافریده اى! منزهى تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار.
192 ـ پروردگارا! هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش افکنى، او را خوار و رسوا ساخته اى; و براى افراد ستمگر هیچ یاورى نیست!
193 ـ پروردگارا! ما صداى منادى (تو) را شنیدیم که به ایمان دعوت مى کرد که: «به پروردگار خود، ایمان بیاورید»! و ما ایمان آوردیم. پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و بدى هاى ما را بپوشان! و ما را با نیکان (و در مسیر آنها) بمیران!
194 ـ پروردگارا! آنچه را به وسیله پیامبرانت به ما وعده فرمودى، به ما عطا کن! و ما را در روز رستاخیز، رسوا مگردان! زیرا تو هیچ گاه از وعده خود، تخلف نمى کنى.
...
اهل تهجد به تلاوت این آیات در دل شب توصیه شده اند.
سلام
به تفکر کردن درباره این آیات توصیه شده ایم.
...
و من آیته ان خلقکم من تراب ثم اذا انتم بشر تنتشرون (20) و من آیته ان خلق لکم من انفسکم ازوجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده و رحمه ان فى ذلک لایات لقوم یتفکرون (21) و من آیاته خلق السموت و الارض و اختلاف السنتکم و الوانکم ان فى ذلک لایات للعالمین (22) و من آیاته منامکم بالیل و النهار و ابتغاوکم من فضله ان فى ذلک لایات لقوم یسمعون (23) و من آیته یریکم البرق خوفا و طمعا و ینزل من السماء ماء فیحى به الارض بعد موتها ان فى ذلک لایات لقوم یعقلون (24) و من آیاته ان تقوم السماء و الارض بامره ثم اذا دعاکم دعوه من الارض اذا انتم تخرجون (25) و له من فى السموات و الارض کل له قانتون (26)
ترجمه آیات:
و یکى از آیاتش این است که : شما را از خاک آفرید و آنگاه (در زمین) پراکنده شدید. (20).
و باز یکی از آیات (لطف) او آن است که برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید که در کنار او آرامش یافته و با هم انس گیرید و میان شما رأفت و مهربانی برقرار فرمود. در این امر نیز برای مردم بافکرت ادله‌ای (از علم و حکمت حق) آشکار است.
و یکی از آیات (قدرت) او خلقت آسمانها و زمین است و یکی دیگر اختلاف زبانها و رنگهای شما آدمیان، که در این امور نیز ادله‌ای (از صنع و حکمت حق) برای دانشمندان عالم آشکار است. (22).
و یکى از آیاتش خوابیدنتان در شب و طلب روزیتان در روز است که در این ، آیت ها هست براى مردمى که بشنوند (23).
و یکی از آیات او آن است که (رعد و) برق را به شما می‌نمایاند که هم شما را (از صاعقه عذاب) می‌ترساند و هم (به باران رحمت خود) امیدوار می‌گرداند، و نیز از آسمان باران می‌فرستد تا زمین را پس از مرگش باز زنده گرداند. در این امر نیز ادله‌ای (از قدرت ایزد) برای اهل خرد آشکار است. (24).
و از جمله آیات او این است که آسمان و زمین را با امر خود سر پا نگه داشته پس آن هنگام که شما را با یک دعوت مى خواند همه از زمین خارج مى شوید (25).
از آن اوست هر آنچه در آسمانها و زمین است و همه او را عبادت مى کنند (26).
"اذ قال یوسف لابیه یا ابت انی رایت احد عشر کوکبا و الشمس و القمر رایتهم لی ساجدین"
(زمانیکه یوسف به پدرش گفت : ای پدر، من در خواب یازده ستاره و خورشید و ماه را دیدم که برای من سجده می کنند)
آغاز ماجرای یوسف حکایت خواب اوست ، برای پدرش یعقوب.
رؤیت یوسف شامل دو گون است ، یکی ، دیدن امری مادی و صوری که همان دیدن ستاره ها و ماه و خورشید باشد و دیگری ، امری معنوی که رؤیت سجده و خضوع و تعظیم آنها و سجده ای از روی اراده و علم و عقل بوده و خداوند با این رؤیای صادقه از ابتدا و شروع تربیت یوسف دورنمای آینده درخشان او را به وی نشان می دهد تابرای او بشارتی باشد که در برابر ناملایمات تحمل خود را از کف ندهد.
در روایت آمده است که این سوره بعد از عام الحزن (سال وفات حضرت خدیجه (س )و ابوطالب (ع ) ) برای خوشحال نمودن و تسلای خاطر پیامبر نازل شد تا بداند که چگونه خداوند پس از دشواری و سختی به بندگان مخلص خودگشایش می دهد و این داستان کامل به نحو کنایه به ماجرای اخراج پیامبر(ص ) ازمکه و ابتلاء ایشان به شدت و سختی و آزمایش دشوار ایشان اشاره دارد.
...
قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
(اى پیامبر!) بگو: همانا مرگى را که از آن فرار مى‌کنید قطعاً ملاقات کننده شما است، سرانجام به نزد آن که به غیب و شهود آگاه است، برگردانده مى‌شوید، پس او شما را به آنچه انجام داده‌اید خبر خواهد داد.
انسان‌ها براى فرار از مرگ، هزاران تدبیر مى‌اندیشند، ولى چه سود؟ از جبهه جنگ فرار مى‌کنند، اما خداوند مى‌فرماید: هرگز این فرار جلوى قتل یا مرگ شما را نخواهد گرفت.
«قُلْ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْفِرارُ» «1» خانه‌هاى بسیار محکم مى‌سازند، ولى باز هم مرگ به سراغشان مى‌آید. «أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ» «2» آرى، در دنیا نمى‌توان از مرگ فرار کرد همان گونه که در آخرت نمى‌توان از قهر و کیفر الهى فرار کرد. «یَقُولُ الْإِنْسانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ» «3»
ایمان و باور به این که در قیامت دوباره زنده شده و حضور خواهیم یافت و جرم‌ها کشف خواهد شد، بهترین عامل براى رعایت تقوا در دنیا است. «فَیُنَبِّئُکُمْ»
«1». احزاب، 16.
«2». نساء، 78.
«3». قیامت، 10.
جلد 10 - صفحه 37
1- اراده خداوند بر اراده انسان غالب است. تَفِرُّونَ ... مُلاقِیکُمْ
2- بین مرگ و قیامت، فاصله زیادى است. «فَإِنَّهُ مُلاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ» ( «ثُمَّ» براى تأخیر به کار مى‌رود.)
3- علم خداوند نسبت به حاضر و غایب و ظاهر و باطن یکسان است. «عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ»
4- مجرم باید ابتدا از جرم خود آگاه شود، سپس به کیفر برسد. «فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»
...
نصیحت لقمان حکیم به پسرش
...
